عرضه بنتونیت گندله‌سازی
(حداقل جذب 600)
مواد اولیه برای گندله‌سازی سنگ‌های آهن عبارتند از:
سنگ های آهن مهم ترین و عمده‌ترین مواد اولیه را برای تولید گندله تشکیل می‌دهند. این ماده اولیه اغلب به صورت کنسانتره حاصل از پر عیار کردن یا حذف مواد سنگی کانه های آهن در کارگاه های کانه آرایی است. این کنسانتره‌ها بر حسب نوع عملیات کانه آرایی مورد خردایش قرار گرفته و نرم می شود. در اکثر موارد خردایش انجام شده برای کانه آرایی به منظور گندله سازی کافی نیست و باید مجددا کنسانتره های نرم تر شوند، به طوری که قسمت عمده ذرات سنگ آهن به ابعاد زیر 45 میکرون (معادل مش 325) در آیند. این کنسانتره ها معمولا مرطوب بوده و حاوی حداقل 10 درصد رطوبت می باشند. گاهی اوقات به منظور کاهش رطوبت کنسانتره، نرمه های سنگ آهن خشک را با آن مخلوط می کنند. در هر حال ماده اولیه آهن دار باید تمام مشخصات و کیفیت لازم را برای کاربرد در کوره بلند یا روش های احیای مستقیم داشته باشند. این مشخصات در بخش های مربوطه آورده شده است.
– مواد افزودنی
مواد افزودنی به چند دسته تقسم می شوند که عبارتند از:
1- موادی که روی خواص فیزیکی و مکانیکی گندله خام و پخته اثر می گذارند و شامل انواع موادی هستند که نقش چسبندگی و پیوند فیزیکی ذرات سنگ آهن را بهم دارند.
2- موادی که در بهبود خواص متالورژیکی و احیا پذیری گندله موثرند، مانند موادی که تخلخل گندله ها را افزایش می دهند.
3- موادی مانند آهک که در گندله های خود گداز با مواد سنگی کانه های آهن وارد واکنش شده و سرباره تولید می کنند.
4- مواد چسبنده ای که برای افزایش استحکام مکانیکی گندله خام اضافه می شوند و باعث ایجاد پیوند شیمیایی بین ذرات ریز سنگ آهن شده و استحکام گندله خام را بهبود می بخشند. به طور کلی اثر این مواد به شرح زیر خلاصه می شود:
– افزایش استحکام گندله خام
– تسهیل در تبدیل پیوند شیمیایی به پیوند سرامیکی
– تسهیل در عملیات گندله سازی
– برطرف کردن مشکلات ناشی از خشک شدن گندله
مواد افزودنی شامل چند نوع ماده شیمیایی هستند که برخی از آن ها مورد بررسی قرار می گیرند.
بنتونیت
بنتونیت مناسب ترین عامل پیوند دهنده ذرات گندله است. بنتونیت یک کانی خالص نبوده و از تعدادی کانی های رسی تشکیل می شود که خاصیت پلاستیسیته بالایی دارند. در بین این کانی ها از مونت موریلونیت، آلوفان و غیره می توان نام برد. دراین کانی ها یک لایه اکسید آلومینیم هشت وجهی بین دو قشر سیلیس چهار وجهی قرار دارد و بدین ترتیب پیوند دو لایه سیلیسی که در آن ها سیلیسیم، چهار ظرفیتی است توسط یک لایه آلومینیم سه ظرفیتی برقرار می شود. بدین ترتیب در این لایه یک ظرفیت کمتر از دو لایه دو طرف وجود دارد. این امر باعث جذب کاتیون هایی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم در این لایه واسطه می شود. اضافه کردن آب به کانی باعث می شود که مولکول های آب دور این کاتیون را احاطه کنند و فاصله دو لایه سیلیسی را از یکدیگر افزایش دهند و باعث ازدیاد حجم شوند.
ذرات بنتونیت بسیار ریز هستند و سطح ویژه بنتونیت 6000 تا 10000 سانتی متر مربع به ازای گرم است. این دانه بندی ریز و توزیع عالی آن در بین ذرات سنگ آهن باعث توزیع یکنواخت آب در گندله می شود که در صوت خشک شدن گندله خام مانع از ترک برداشتن آن می شود. در جریان پخت گندله در دمایی حدود 1200 تا 1400 درجه سانتی گراد بنتونیت با اکسیدهای آهن وارد واکنش شده و تولید ترکیبات سرباره ای می کند. این ترکیبات ذوب شده و به صورت فیلمی دور دانه ها را می پوشاند. پیوند سرامیکی برقرار شده باعث افزایش استحکام مکانیکی گندله می شود. مقدار بنتونیت در گندله در حدود 0.5 تا 1 درصد است.
شرکت زمین کاو
www.zaminkav.com
info@zaminkav.com
تلفن: 3-88584987-021
فکس: 88385096-021
موبایل شرکت: 09365077781